به منظور بررسی پتانسیل هیدروکربن زایی رسوبات بستر خلیج فارس در نزدیکی ساحل، دو مغزه دست نخورده دوازده و پانزده متری در محدوده آبی نزدیک بندرعباس و بوشهر حفاری گردید. از مغزه¬های بدست آمده تعداد صد و ده نمونه رسوب (Subsample) تهیه گردید و مورد مطالعات رسوب شناسی و ژئوشیمی آلی ( پیرولیز راک- اوال) قرار گرفت. علاوه بر آن رخساره¬های رسوبی مختلف شناسایی گردید. در رسوبات ناحیه بوشهر، پنج تیپ رسوبی سیلت رسی (cZ) ، رس سیلتی (zC)، گل ماسه¬ای (sM)، گل گراولی (gM)و ماسه گلی گراولی (gmS) همراه با دوازده رخساره با محیط¬های رودخانه¬ای، ساحلی، اینترتایدال، لاگون ، دریایی و در ناحیه بندر عباس نیز پنج تیپ رسوبی گل گراولی، گل ماسه¬ای، ماسه گراولی (gS)، گل ماسه¬ای با کمی گراول [(g)sM] و گل با کمی گراول [(g)M] همراه با چهارده رخساره با محیط¬های ساحلی، دریایی کم¬عمق، اینترتایدال و دون¬ ماسه¬ای شناسایی گردیدند.
بر پایه مطالعات ژئوشیمی آلی، اکثر نمونه¬های مورد مطالعه در مغزه بوشهر، نفت زا و در ناحیه بندر عباس نفت و گاز زا & Gas prone) (Oil می¬باشند ولی از نظر هیدروکربن زایی در رتبه ضعیف (Poor) قرار می¬گیرند. با مقایسه کروژن¬های موجود در نمونه¬های مطالعه شده، در مغزه بندر عباس با افزایش عمق فراوانی با کروژن¬های تیپ III و مخلوط II/III و در مغزه بوشهر فراوانی با کروژن¬های تیپ II، III و مخلوط II/III می¬باشد. بر اساس دیاگرام شاخص هیدروژن (HI) در برابر TOC ، نتایج زیر بدست می¬آید:
برای ناحیه بوشهر، هفتاد و سه درصد از نمونه¬های مطالعه شده مرحله پیشروی آب دریا (Transgressive System Tract) و بیست و هفت درصد مرحله سطح پایین آب (Shelf Margin System Tract) را نشان می-دهند. برای ناحیه بندرعباس، سی درصد از نمونه¬های مورد مطالعه مرحله پیشروی آب دریا و هفتاد درصد مرحله سطح پایین آن را نشان می¬دهند.
