پژوهش های تازه در زمینه تغییرات آب و هوایی

پژوهش های تازه در زمینه تغییرات آب و هوایی حاکیست که نیمکره شمالی زمین طی 1200 سال گذشته هرگز گرمایی با شدت و یکدستی دوره کنونی را تجربه نکرده است. این پژوهش می گوید که دوره کنونی گرمایش در مناطق شمالی زمین، هم از لحاظ استمرار و هم گستردگی از قرن نهم تاکنون بی سابقه است. محققان در نشریه "ساینس" نوشتند که تفاوت این دوره گرمایش -که از اواخر قرن بیستم آغاز شده- با دوره های قبلی افزایش چشمگیر دما این است که نواحی مختلف همزمان این افزایش را تجربه کرده اند. دانشمندان دانشگاه انگلیای شرقی شواهد خود را از نمونه های یخی، حلقه های سطح مقطع درختان و فسیل صدف ها از نقاط فاصله داری مانند آمریکای شمالی، اسکاندیناوی و سیبری به دست آوردند. آنها همچنین از دفترهای خاطرات به جا مانده از قرون وسطی و شروح شاهدان از پدیده های خارق العاده آب و هوایی طی قرون استفاده کردند. پژوهشگران استدلال می کنند که تحلیل های تازه در این مطالعه حتی از مطالعات قبلی که به نتایج مشابهی رسیده بود واضح تر است. مطالعات قبلی به خاطر آنچه کاستی های فنی خوانده می شد مورد عیبجویی منتقدان بود. میانگین دمای زمین طی چند دهه گذشته با سرعت زیاد سیر صعودی طی کرده و به گفته دانشمندان طی 140 سال گذشته که ثبت دما به گونه ای قابل اعتماد انجام شده، هیچ سالی در نیمکره شمالی به اندازه 2005 گرم نبوده است. اما دانشمندان پیش از آنکه بتوانند این پدیده را گردن فعالیت های انسانی بیاندازند باید مطمئن شوند که این وضع در طول تاریخ غیرعادی است. پژوهشگران قبلا گفته اند که قرن بیستم از لحاظ گرما - دست کم در نیمکره شمالی - نسبت به هزار سال گذشته بی سابقه بوده است و این نتیجه گیری در ارزیابی بین المللی 2001 از تغییرات جوی آمده بود. به گفته رولاند پیز، خبرنگار علمی بی بی سی، اما منتقدان که پیام آنها از سوی محافل گسترده ای از جمله کاخ سفید منعکس می شد آن ادعا را قبول نداشتند و به دوره های گرمایش شدید در برخی نواحی در قرون وسطی اشاره می کردند. اما مطالعه تازه درصدد برآمده مستقیما به این انتقادها پاسخ گوید و الگوهای منطقه ای دما طی هزار سال گذشته را زیر نظر گرفته است. این گزارش نتیجه گیری می کند که هرچند در گذشته دوره های منقطع و پراکنده گرمایش وجود داشته، تنها در اواخر قرن بیستم است که نواحی مختلف سراسر نیمکره همزمان داغتر شده اند. این تحلیل همچنین از لحاظ آماری ساده تر از مطالعات قبلی است و برای طرح این اتهام که اشتباهات محاسباتی و ریاضی باعث ایجاد تصویری غلط از آب و هوا شده جایی باقی نمی گذارد. نحوه انجام مطالعه   تیموتی اوزبورن و کیت بریفا از دانشگاه انگلیای شرقی اندازه گیری های دما از 1856 به این سو را تحلیل کردند تا ابعاد جغرافیایی گرمایش اخیر را تعیین کنند. آنها سپس این داده ها را با شواهدی که گاه به سال 800 میلادی بازمی گردد مقایسه کردند. تحلیل ها موید افزایش شدید دما در نیمکره شمالی در دو دوره در فاصله سال های 890 تا 1170 (به اصطلاح "عصر گرمای قرون میانی") و دوره بسیار سردتر از 1580 تا 1850 (موسوم به "عصر یخ کوچک") بود. با این حال پژوهشگران نشان دادند که دوره کنونی گرما حاکی از گسترده ترین تغییر دما از قرن نهم تاکنون است. تیموتی اوزبورن به بی بی سی گفت: "صد سال گذشته از هر دو مورد قبلی (عصر گرمای قرون میانی و عصر یخ کوچک) چشمگیرتر است."