انرژی چیست؟

انرژی عبارت است از توانایی انجام کار؛ یعنی برای انجام هر کاری نیاز به مصرف انرژی است. به طور کلی انرژی را بر اساس حاملهای آن می توانیم به دو گروه کلی تقسیم کنیم: انرژی اولیه و انرژی ثانویه. انرژیهای اولیه نوعی از انرژی هستند که هنوز به نوع دیگر تبدیل نشده اند. مثل نفت خام یا گاز طبیعی و انرژیهای ثانویه انرژیهایی هستند که از تبدیل انرژیهای اولیه به دست می آیند. مثل بنزین که از نفت خام گرفته می شود یا برق که از سوختهای فسیلی یا نیروی آب به دست می آید. انرژیهای اولیه خود به دو دسته مهم تقسیم می شوند. انرژیهای تجدید ناپذیر (انرژیهای فسیلی) و انرژیهای تجدید پذیر (انرژیهای پاک).انرژیهای فسیلی انرژیهایی هستند که در طبیعت وجود دارند و سرانجام روزی به پایان خواهند رسید و بیشتر منبع مصرف انرژی جهان را به خود اختصاص می دهند و نیز بیشترین آلودگی محیط زیست را به دنبال دارند. جانوران و گیاهانی که هزاران سال پیش روی زمین و یا در دریاها زندگی می کردند پس از مرگشان روی هم انباشته شده اند و به مرور زمان به انرژیهایی مانند نفت، گاز و دغال سنگ تبدیل شده اند.به دلیل محدود بودن این انرژیها و ایجاد آلودگی محیطی ناشی از استفاده این نوع انرژی و رشد علم و صنعت، بشر به سوی استفاده از انرژیهای نو، رو آورده که علاوه بر اینکه محیط زیست را آلوده نمی کنند، بلکه منبعی دائمی می باشند. خورشید، باد، اقیانوس، گرمای زمین و بیوماس منابع دیگری از انرژی می باشند که می توان از آنها انرژی تولید کرد، به انرژی حاصل از این منابع انرژی نو می گویند. این نوع انرژی به راحتی در طبیعت یافت می شود و با طبیعت سازگاری دارد و به همین دلیل به آنها انرژی پاک نیز می گویند. از قدیمی ترین مصارف این نوع انرژی، به کار گیری باد در قایق و آسیاب بادی است. با آغاز دوره صنعتی شدن، نیاز به انرژی، ناگهان چنان افزایش یافت که انرژیهای فسیلی، دیگر جوابگوی نیازهای روز افزون جوامع نبودند و این نیازمندی باعث حرکت به سوی استفاده از انرژیهای تجدید نظر شد. علت گرایش به استفاده از این نوع انرژی پایان پذیری انرژیهای فسیلی و ایجاد آلودگی شدید محیط زیست ناشی از استفاده از سوختهای فسیلی است

.