فورانهای بزرگ و آب و هوا

بزرگترین کراتر آتشفشانی جوان شناخته شده توبا سوماترا است که مساحت کمپلکس کالدرای آن در حدود 100×30 کیلومتر می‌باشد. در حدود 74 هزار سال پیش توبا انفجاری داشت که گردوغبار حاصل از گدازه‌های آن در سرتاسر دنیا پخش شد به طوریکه در هسته‌های یخی گرنیلند نیز دیده می‌شود. سطوح گدازه‌ای قدیمی‌تر نیز وجود دارد که می‌توان آنها را به فورانهای توبا نسبت داد، یکی از آنها در رسوبات دریای چین جنوبی که به فاصله 2500 کیلومتری از آن واقع شده، پیدا گردید.

(Lee,M-Y et al,2004, First Toba Supereruption revival, Geology, V.32, P.61-64).

لی و همکارانش از Academica Sinica (تایوان)، دانشگاه ملی تایوان و دانشگاه Islondob Rhode برآورد کردند که 1000Km3 گدازه توسط فوران به بیرون ریخته شده است. برخلاف فوران 74 هزار سال پیش،‌ این لایه در حد فاصل یک دوره یخبندان و بین یخبندانی قرار می‌گیرد. به جای تأثیر سرد شدگی یک تمایل گرم شدگی از طریق گرمای بلوک‌سازی تا خورشید وجود دارد. هر چند فوران 800 هزار سال پیش به بزرگی فوران 74 هزار سال پیش نمی‌باشد، اما از آتشفشانهای انفجاری پلئیستوسن بزرگتر می‌باشد. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که فورانهای بزرگ بعد از آن تأثیر مهمی در آب و هوا نداشته‌اند.