مطالعه تازه نقش آتشفشان‌ها در انقراض دایناسورها را رد می‌کند

چه حادثه‌ای به روند نابودی دایناسورها که ۶۶ میلیون سال پیش از میان رفتند دامن زد؟ برخورد یک سیارک یا فعالیت فوق‌العاده آتشفشانی در زمین؟

اخیرا بحث‌هایی در این مورد جریان داشته، اما اکنون گروهی از دانشمندان می‌گویند می‌توانند به این بحث پایان دهند.

پروفسور پال ویلسون به بی بی سی گفت: "علت چه بود؟ برخورد سیارک".

تحلیل تیم او از رسوبات اقیانوسی نشان می‌دهد که آتشفشان‌های عظیمی که در هند فوران کردند آنقدر برای اقلیم زمین زیر و زبر کننده نبود که باعث انقراض دایناسورها شود.

آتشفشان‌ها می‌توانند حجم فوق‌العاده‌ای از گازها را وارد اتمسفر کنند که هم می‌تواند زمین را سرد و هم گرم کند.

به علاوه ابعاد ناهمواری‌های آتشفشانی در هند موسوم به "دیکان ترامپس" عظیم است - صدها هزار کیلومتر مکعب صخره مذاب که طی هزاران سال از دل زمین به سطح فوران کردند.

اما تحقیقات تازه پرفسور ویلسون از دانشگاه ساتهمپتون و همکارانش از سایر بخش های اروپا و آمریکا نشان می‌دهد که میان تاثیر و زمان نفوذ فعالیت‌های آتشفشانی با نابودی دایناسورها ناهمخوانی وجود دارد.

این گروه بستر اقیانوس اطلس شمالی را برای خارج کردن گل‌های به جا مانده از آن زمان حفر کرد.

او توضیح می‌دهد: "رسوبات اعماق اقیانوس آکنده از ارگانیسم‌های ذره بینی به نام روزن‌داران (Foraminifera) است."

"می‌توانید حدود هزار تای آنها را در یک قاشق چایخوری رسوبات پیدا کنید و ما می توانیم از پوسته آنها برای تشخیص ترکیبات شیمیایی اقیانوس و دمای آن استفاده کنیم. با کمک آنها ما تغییرات محیطی منتهی به انقراض را می‌توانیم با جزییات ببینیم."

"و دریافتیم که برخورد سیارک دقیقا همزمان با انقراض بوده."

تحقیقات به روی گودالی به قطر ۲۰۰ کیلومتر در خلیج مکزیک نشان می‌دهد که این یک اثر به جا مانده از برخورد یک سیارک است.

این سیارک، در ابعاد یک شهر بزرگ، بعد از برخورد به زمین فورا باعث یک سونامی و آتش‌سوزی‌های وسیع شد و میلیاردها تن ماده را در همه جهات پرتاب کرد.

اما دانشمندان همچنین اخیرا به این نتیجه رسیده‌اند که سیارک به ناحیه‌ای برخورد کرد که غنی از سولفور بود. وقتی این مواد پودر شد و به هوا برخاست و به لایه‌های بالایی اتمسفر رسید، به سرعت آب و هوا را سرد کرد، و بسیاری از گونه‌های حیوانی و گیاهی را برای بقا به تقلا انداخت.

آنطور که رکوردهای فسیلی نشان می‌دهد دایناسورها - به غیر دایناسورهای پرنده – نمی‌توانستند از محیطی که دچار بحران شده بود بگریزند. در مقابل پستانداران مفری پیدا کردند و به تدریج در طبیعت غالب شدند که تا امروز ادامه دارد.

مطالعه تازه در نشریه "ساینس" چاپ شده و نویسنده اصلی آن دکتر پینچلی هال از دانشگاه ییل است.

1398/10/28

533269