اسرار جهان اولیه در دل ستاره‌های کوارکی!

بقایای انفجار یک ابرنواختر نزدیک، نوعی ستاره جدید را به ما نشان می دهد که در صورت تایید این فرض «ستاره کوارکی» شناخت تازه‌ای از نخستین لحظات جهان را به همراه خواهد داشت. در پس انفجار ابرنواخترها، سیاهچاله و یا باقی‌مانده‌ای چگال به نام ستاره نوترونی بر جای می ماند. هر چند محاسبات جدید احتمال سومی را نیز پیشنهاد می کنند: یک ستاره کوارکی. این ستاره هنگامی شکل می گیرد که فشار به اندازه تشکیل یک سیاه چاله افت می کند. اخترشناسان بر این باورند که این ستاره ها پس از مرحله ستاره ی نوترونی شکل می گیرند. هنگامی که فشار درون یک ابرنواختر به شدت افزایش می یابد، نوترون ها به اجزای سازنده خود - کوارک ها - متلاشی می‌شوند. این کوارک‌ها ستاره‌ای حتی چگالتر از ستاره های نوترونی را تشکیل می دهند. از آنجایی که در زمان مهبانگ، جهان با یک ماده کوارکی بسیار سوزان (که دمای آن به 1 تریلیون درجه سانتی گراد می رسید) پر شده بود، مشاهده یک ستاره کوارکی می تواند نور تازه ای بر آنچه لحظاتی پس از مهبانگ رخ داده است، بتاباند. علی رغم این که چندین گروه مدعی یافتن ستاره های کوارکی مورد نظر هستند، ولی تاکنون کشف تایید شده‌ای صورت نگرفته است. اخیرا «کوونگ-سنگ چنگ»(Kwong-Sang Cheng)، از دانشگاه هنگ کنگ و همکارانش شواهدی از یک ستاره کوارکی را واقع در ابرنواختری درخشان به نام SN 1987A - که در زمره نزدیکترین ابرنواخترهای تا به حال مشاهده شده قرار دارد - ارائه کرده اند. تولد یک ستاره نوترونی معمولا با یک تک انفجار از نوترینوها همراه است، ولی هنگامی که این تیم، داده های دو آشکارساز نوترینو (Kamiokande 2در ژاپن و Irvine- Michigan- Brookhaven در ایالات متحده) را مورد بررسی قرار دادند، متوجه پرتاب شدن دو انفجار مجزا از SN 1987A شدند. چنگ در این باره می‌گوید: تاخیر زمانی قابل ملاحظه ای بین دو انفجار وجود دارد. به نوشته نجوم، آنها بر این باورند که انفجار اول به هنگام شکل گیری ستاره نوترونی رخ داده است، در حالی که انفجار دوم چندین ثانیه پس از آن با فروپاشی به یک ستاره کوارکی آغاز شده است. به اعتقاد «یانگ- فنگ هانگ»(Yong- Feng Haung) از دانشگاه نانجینگ چین، این مدل جالب توجه و منطقی است و می تواند بسیاری از ویژگی های اساسی SN1987A را توضیح دهد. ایسنا