فولادسازی به‌دنبال حضور بیشتر در آمریکای‌مرکزی هستند

زمانی‌که کسی صنعت فولاد آمریکای لاتین را بررسی می‌کند غالبا توجه اندکی به صنعت فولاد آمریکای مرکزی و کارائیب می کند که دلیل این امر بدون شک این حقیقت است که در این منطقه گروهی از کشورها قرار دارند که میزان تولید آنان اندک است به گزارش استیل تایمز، بر طبق گزارش ایلافا (ILAFA) انجمن آهن و فولاد آمریکای لاتین این کشورها تقریبا 3/1 میلیون تن فولاد خام در سال 2006 تولید کرده‌اند. از میان این گروه از کشورها ترینیداد و توباگو (627 هزار تن) پس از آن گواتمالا 292 هزار تن، کوبا 257 هزار تن، السالوادور 72 هزار تن تولید می‌کنند. فولادسازان این منطقه کلا از طریق کوره‌های قوس الکتریکی تولید می‌کنند.باید توجه داشت که در مورد کشورهای گواتمالا و السالوادور این مقادیر بالاتر از تولید فولاد خام است بنابراین تولید واحدهای نورد مهمترین فعالیت تجاری این کشورها یا بازارهاست. علاوه بر این، این شرایط حتی برای جمهوری دومینیکن و کاستاریکا (Costa Rica) که هیچ‌گونه کارگاه فولادسازی در دست بهره‌برداری ندارند مهمتر است. متاسفانه اطلاعات دقیقی در خصوص تجارت بین‌المللی محصولات فولادی آمریکای مرکزی و کارائیب هنوز در سال 2006 در دست نیست. در سال 2005 انستیتو بین‌المللی آهن و فولاد (IISI) تخمین زده است که چنین کشورهایی 816 هزار تن صادرات داشته‌اند. مجددا ترینیداد و توباگو بالاترین میزان تولید یعنی 750 هزار تن (یا 92 درصد آمار منطقه)، گواتمالا 50 هزار تن، حال آنکه نیکاراگوئه، السالوادور، هندوراس رویهم‌رفته 16 هزار تن صادرات داشته‌اند. این ارقام شامل 25/2 میلیون تن آهن اسفنجی تولید شده در ترینیداد در سال 2005 توسط میتال استیل پوینت لیزاز نمی‌شود. با توجه به غیبت تولیدکنندگان محصولات تخت در منطقه واردات می‌تواند نقش قاطعی در عرضه به بازار داشته باشد. واردات فولاد منطقه در سال 2005 به 8/2 میلیون تن رسید که بالاترین واردات مربوط به کشور جمهوری دومینیکن (590 هزار تن)، گواتمالا (414 هزار تن)، پاناما (239 هزار تن) و نیکاراگوئه 230 هزار تن است. کمترین واردات مربوط به کوبا 168 هزار تن، ترینیداد و توباگو 168 هزار تن و جامائیکا 156 هزار تن است. ترینیداد و توباگو در منطقه استثنی است چون دارای میزان صادرات بالا و پروژه‌های جدیدی است که توسط ایسار استیل هند اجرا می‌شود. به‌خاطر داشته باشید که بررسی شرایط در سایر کشورهای این منطقه از نظر تغییر مالکیت جالب توجه است. 

تغییرات در جنبش منطقه‌ای 

به‌طور کل صنایع فولاد در کاستاریکا، جمهوری دومینکن، السالوادور و گواتمالا شرکت‌های کوچکی هستند که بر روی بازارهای محدود داخلی خود تمرکز دارند. به‌طور متوسط در هر کشور 2 یا 3 شرکت فعال وجود دارد. در گذشته این شرکت‌ها توسط سرمایه‌گذاران داخلی کنترل می‌شدند.اما بعضی از آنان با شرکت‌های بزرگ خارجی در حال حاضر اتحاد استراتژیکی برقرار کرده‌اند مثلا در دسامبر 2005 شرکت برزیلی Belgo-Mineira (یک شرکت وابسته به آرسلور برزیل که در حال حاضر در زیر چتر آرسلور میتال فعالیت می‌کند) به توافق رسید که 50 درصد از سهام دو شرکت در کاستاریکا: (لامینادورا کاستاری سنس و تره‌فیلریا کولمیا) را بخرد. اولین شرکت تولیدکننده مفتول و میلگرد با بیش از 400 هزار تن در سال ظرفیت است. شرکت دوم سالیانه 60 هزار تن مفتول تولید می‌کند. شرکت Marti Pujol همچنان 50 درصد از سهام دو شرکت را در اختیار دارد. در سال 2006 شرکت Laminadora Costarricense 192 هزار تن در سال محصولات نورد شده تولید کرده است، حال آنکه تولید کولیما به 34 هزار تن در سال رسید. طبق گزارش آرسلور برزیل کل تولید محصولات نیمه نهایی برزیل در کاستاریکا بسیار مقرون به‌صرفه‌ بوده و سرمایه‌گذاری مشترک طی امسال میزان صادرات را افزایش قابل ملاحظه‌ای داده است (عمدتا به نیکاراگوئه). احتمال توسعه این واحدها در آینده وجود دارد ولی هنوز جزئیات آن توسط مدیر ارشد آرسلور برزیل مشخص نشده است. در ماه مه 2007 شرکت فولادسازی معظم برزیل Gerdau 45/30 درصد از شرکت مادر Muttisteel Business را خرید که 57/98 درصد شرکت Inca به ارزش 42 میلیون دلار را در اختیار دارد. Inca یک واحد نورد است که عمدتا میلگرد ساختمانی تولید می‌کند. علاوه بر این، این کارخانه محصولات با ارزش افزوده بالاتری مانند توری فولادی، مفتول و میخ تولید می‌کند و واردکننده محصولات تخت یا ورق است که با آن لوله‌های مانسمان، پوشش بام و انواع پروفیل تولید می‌کند و نیز ورق‌های ضخیم فولادی (plate) توزیع می‌کند. همچنین Inca لوله و اتصالات PVC تولید می‌کند. فروش محصولات فولادی آن باید تقریبا معادل 400 هزار تن در سال باشد. به‌جز هجوم اخیر آرسلور و جردائو به منطقه، تولیدکننده محصولات فولادی Imsa Acero مکیک شرکت Ingasa را در گواتمالا در سال 1997 خرید که ظرفیت اسمی آن 74 هزار تن در سال ورق گالوانیزه است. شرکت Ingasa که در حال حاضر متعلق به Ternium است دارای مراکز توزیع در کاستاریکا، السالوادور، هندوراس و نیکاراگوئه است.شرکت‌های Laminadora Costarricense و INCA بزرگترین شرکت‌های فولادسازی در کاستاریکا، دومینیکن، گواتمالا و السالوادور هستند بنابراین می‌تواند فشار رقابتی بیشتری بر روی باقیمانده شرکت‌های فولادی داخلی کوچکتر در این کشورها بگذارد. به احتمال قوی آنان به‌دنبال شرکای استراتژیک خواهند بود یا آنها را خواهند بلعید یا خریده خواهند شد. برای تولیدکنندگان کوچک در عصری که به‌سوی ادغام و جهانی شدن حرکت می‌کند مستقل بودن یا ماندن بسیار سخت خواهد بود.