منبع تولید تشعشعات پرانرژی کیهانی کشف شد

چه چیزی باعث تولید تشعشعات پرانرژی کیهانی می شود؟ این سوال یکی از مهم ترین سوالات دانشمندان است که تا کنون بدون پاسخ مانده بود؛ اما تحقیقاتی که به تازگی در رصد خانه پرتو های کیهانی Pierre Auger در آمریکای جنوبی انجام شده، به این سوال پاسخ داده است: «سیاهچاله های ابر پرجرم» بخش عمده ای از محیط میان ستاره‌یی مرکب از ذرات باردار است که تقریبا تا سرعت نور شتاب گرفته اند. این ذرات را پرتوها یا تشعشعات کیهانی می‌نامند و تقریبا شامل هر نوع هسته اتم اند که بیشترشان را هسته‌های هیدروژن (پروتون‌ها) و هسته های هلیم (ذرات آلفا) تشکیل می دهند و همچنین شامل الکترونها، پوزیترونها و نترینوها نیز هستند. انرژی این تشعشات بسیار بیشتر از آن است که بتوانیم تصور کنیم . این انرژی ناشی از سرعت بسیار زیاد است؛ جرم کوچکی که با سرعت بسیار زیاد سیر می کند انرژی جنبشی فوق العاده زیادی دارد این انرژی جنبشی با توپ تنیسی قابل مقایسه است که با سرعت 150 کیلومتر بر ساعت حرکت می کند . دانشمندان همواره از این موضوع شگفت زده بودند که چگونه این ذرات می توانند به این سطح بالای انرژی برسند. خوشبختانه جو زمین محافظ خوبی برای جلوگیری از برخورد این ذرات با سطح زمین است اما این ذرات در خارج از جو زمین یک تهدید جدی محسوب می شوند. در طول سه سال گذشته تیم بزرگی متشکل از 370 محقق از 17 کشور جهان گرد هم آمدند تا برای این سوال یک پاسخ مناسب پیدا کنند. این گروه بزرگ در رصد خانه پرتو های کیهانی Pierre Auger در کوه‌های آمریکای جنوبی مستقر شدند.این رصد خانه شامل یک آرایه عظیم از آشکار سازهاست که مساحت 3000 کیلومتر مربع را اشغال کرده است. تشعشات کیهانی هنگامی که به جو زمین وارد می شوند، برخوردهایی صورت می‌گیرد که هسته های گوناگون را به اجزای کوچکتری(اجزای ثانویه) تجزیه می کند. به این فرایند شکافت یا خرد شدن می گویند. آشکار سازها بسیار حساس هستند و می توانند این ذرات ثانویه را شناسایی کنند و از طرفی به دانشمندان امکان می دهند تا جهت برخورد تشعشعات کیهانی را تعیین کنند. به نوشته پارس‌اسکای، در گذشته به دلیل نبود اطلاعات کافی منبع این تشعشات را به انفجارات ابر نواختری یا هسته کهکشان راه شیری نسبت می دادند که هیچ کدام از این نظریه ها تا کنون ثابت نشده بود؛ اما اکنون دانشمندان می‌دانند که این تشعشعات یا پرتوهای پرانرژی کیهانی از تمام نواحی کیهان ساطع می شوند و منبع تولید آنها سیاهچاله‌های ابر پرجرم است. در اطراف سیاه‌چاله‌های ابر پرجرم، میدان‌های مغناطیسی عظیمی ساخته می‌شود که می‌توانند همانند یک شتاب دهنده ذرات عمل کند و این ذرات را تا چنین سطحی از انرژی شتاب دهد، شتابی که تکنولوژی ساخت بشر هنوز به آن حد نرسیده است.