تاریخچه رسوب گذاری و پس از رسوب گذاری عضو گوری در جنوب خاور حوضه رسوبی زاگرس
تاریخچه رسوب گذاری و پس از رسوب گذاری عضو گوری در جنوب خاور حوضه رسوبی زاگرس
افشین زهدی1، سید علی معلمی2 و محمد علی صالحی3
تاریخ دریافت: 30/ 09/ 1395 تاریخ پذیرش: 03/ 02/ 1396
چکیده
در حوضه رسوبی زاگرس، بیشترین ستبرا از کربنات های عضو گوری در رخنمون های خاور منطقه بندرعباس قابل اندازه گیری است. در این پژوهش، عضو گوری در پنج رخنمون در منطقه بندرعباس مورد مطالعه چینه شناسی و رسوب شناسی قرار گرفت. عضو گوری در رخنمون های مورد مطالعه شامل سنگ آهک با میان‌لایه های مارن است و ستبرای آن از 540 متر در رخنمون هندون در خاور منطقه بندرعباس تا 52 متر در رخنمون نخ در باختر منطقه بندرعباس متغیر است. مطالعات رخساره ای و استفاده از نسبت 87Sr/86Sr (مقادیر 0.708522 و0.708790 )، در لایه‌های سنگ آهکی قاعده این عضو بیانگر شروع رسوب گذاری این نهشته ها در فاصله زمانی بوردیگالین و لانگین و در قالب 6 رخساره کربناته است. مطالعات صحرایی و توزیع رخساره ها بیانگر یک سکوی کربناته از نوع شلف برای رسوب گذاری نهشته های کربناته عضو گوری در منطقه بندرعباس است. مطالعات سنگنگاری و تجزیه‌های ژئوشیمیایی عنصری (استرانسیم، منگنز و آهن) و ایزوتوپی (اکسیژن و کربن) نیز بیانگر تأثیر فرایندهای دیاژنزی دریایی و تدفین کم ژرفا با منشأ سیال‌های بیشتر دریایی روی نمونه های کربناته عضو گوری پس از رسوب گذاری است. مقایسه مقادیر ایزوتوپ های اکسیژن و کربن نمونه های عضو گوری با محدوده ایزوتوپ های اکسیژن و کربن متعلق به کربنات های کلسیتی دریایی میوسن پیشین تا میانی و همچنین تغییرات بیشتر در مقادیر ایزوتوپ اکسیژن (میان 1.19- تا 5.39- بخش در هزار) و تغییرات کمتر در ایزوتوپ کربن (میان 2.2 تا 1.05- بخش در هزار)، بیانگر تأثیر سیال‌های تدفینی کم ژرفا (فریاتیک دریایی) روی نمونه های کربناته عضو گوری است.
کلیدواژه ها: رخساره کربناته، ژئوشیمی، عضو گوری، میوسن، زاگرس.
1استادیار، گروه زمینشناسی، دانشکده علوم، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
2استادیار، پژوهشکده ازدیاد برداشت از مخازن نفت و گاز، تهران، ایران
3استادیار، گروه زمینشناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
نویسنده مسئول: افشین زهدی؛ E-mail: afshin.zohdi@znu.ac.ir