تعیین موقعیت جنبشی بخش باختری پهنه گسلی میامی - البرز خاوری بر پایه شواهد آزمایشگاهی
تعیین موقعیت جنبشی بخش باختری پهنه گسلی میامی - البرز خاوری– بر پایه شواهد آزمایشگاهی
معصومه رستمیان1، محسن خادمی2، سیدسعیدالرضا اسلامی2 و حکیمه شهبازی1
تاریخ دریافت: 08/ 11/ 1393 تاریخ پذیرش: 21/01/ 1395
چکیده
در بخش باختری پهنه گسلی میامی به عنوان مرز دو پهنه ساختاری ایران مرکزی و بینالود، به دلیل اینکه تغییرات راستای گسل میامی بیشتر در زیر پوشش آبرفتی و یا بلوک های جابه‌جا شده سنگی پنهان مانده است، مشاهدات طبیعی جزیی و محدود به تنهایی پاسخگوی ابهاماتی چون تاریخچه دگرریختی و تکوین پهنه نیست. در این پژوهش برای آسانی دسترسی به واقعیت زمین‌‌ساختی موجود، مدل سازی تجربی در قالب 5 نوع آزمایش با ترکیبی از تنش های برشی راستگرد و چپگرد با فشارشی در شرایط تغییر زاویه مرزهای گسلی پهنه مورد مطالعه انجام شد. بر پایه نتایج این پژوهش، شواهد حاصل از آزمایش با سازوکار اعمال تنش از نوع امتدادلغز راستگرد با مؤلفه فشارشی همانندی زیادی با شواهد صحرایی بخش باختری پهنه گسلی میامی از جمله چین ها، برشهای ریدل، هندسه و خم های گسلی و موقعیت دوپلکس های گسلی دارد. جنبش ایجاد شده با سازوکار برش ناهم محور راستگرد با مؤلفه فشارشی، توزیع دگرریختی منطقه را بر عهده دارد. این مدل آزمایشگاهی، بینش مناسبی از نوع و تاریخچه دگرریختی را فراهم کرده است؛ به طوری که بر پایه آن می توان ادعا کرد که بخش باختری گسل میامی در اثر برش ناهم محور راستگرد با مؤلفه فشارشی دگرریخت شده و چرخش حاصل از این برش، روند ساختارها را در زمانهای مختلف تغییر داده است.
کلیدواژه‌ها: مدل سازی آزمایشگاهی، دگرریختی ناهم محور، همگرایی مورب، گسل میامی، البرز خاوری.
1کارشناسی ارشد، گروه زمین‌شناسی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
2استادیار، گروه زمین‌شناسی، دانشگاه دامغان، دامغان، ایران
نویسنده مسئول: معصومه رستمیان؛ m.rostamiyan@yahoo.comE-mail: