بررسی و مقایسه روشهای حفاری و تأثیر آنها در تزریق پذیری پی های آبرفتی ( مطالعه موردی سدچپرآباد )

عملیات تزریق در فعالیتهای عمرانی روشی است که در آن مخلوط دوغـاب بـا اعمـال فشـار بـه درون درز و شـکاف و ناپیوستگی های تشکیلات سنگی یا خاکی به منظور ایجاد پرده آببند، تحکیم و تقویت تشکیلات زمین، پر کردن فضـاهای خالی سازه و سنگ و ... وارد می شود [2]. هدف از تزریق درساختگاه سدها، عمدتاًً آب بندی و جلوگیری از نشـت آب و تثبیت پایداری سد می باشد . بخش عمده هزینه های مربوط به عملیات اجرای پرده آب بند در پـروژه هـای سدسـازی، بـه حفاری گمانه های تزریق مربوط میشود . انتخاب نوع روش حفاری گمانه ها به طبیعت و ویژگیهای زمین شناسـی سـنگ و یا خاک بستگی دارد . در این مقاله، اجرای دو روش حفاری بـا بنتونیـت و حفـاری بـا کیسـینگ گـذاری و تـأثیر آن بـر تزریق پذیری پی آبرفتی سد چپرآباد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است . نتایج حاصـل از تزریـق آزمایشـی صـورت گرفته در محل ا جرای پـردهآب بنـد نشـان داده اسـت کـه روش حفـاری بـا بنتونیـت، در مقایسـه بـا روش حفـاری بـا کیسینگ گذاری از لحاظ اقتصادی، سرعت کار و سهولت اجرا دارای اولویت بـوده و بنتونیـت مـورد اسـتفاده در حفـاری تأثیری در تزریق پذیری ساختگاه ندارد.