اولین گزارش بر روی بقایای گیاهی دوران اول Lycopods (منطقه سه ـ شمال اصفهان)

دسته چینه شناسی و فسیل شناسی
گروه سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور
مکان برگزاری بیستمین گردهمائی علوم زمین
نویسنده مهرالسادات حسینی
تاريخ برگزاری ۱۸ بهمن ۱۳۸۰

ABSTRACT:
Well presered Late Carboniferous Lycopods remains were recoverd from Central Iran, Soh area (Isfahan). This is the first time that these plants remains, is reporting from Central Iran. These remains can be classified in to Lepidodandral and Sigillariaceas. According to stewart (۱۹۹۳) the presence of Lepidodandral in association with Sigillariaceas can be dated as Late Carboniferous (Westphalian). By considring phylogeny and design on the Lycopods traunks, White (۱۹۹۰), p. ۶۵ can be assinged to the age of Carboniferous – Permain time intrval. Their design on the traunk has different ornamentation than Devonian lepidodandral. In conclusion the study belived that, the presence of this plants remains at westphalian (Late Carboniferous) in Iran can be used for international correlation. Recovery of above-mentioned plant remains from Iran can be used for the paleoenvironmental reconstraction and interpretation. Simillary bettwen specimence of Soh and Chalisheh Formation (Zahedi & Rahmati Ilkhchi ۱۳۷۴) indicated continental margin, swamp and probbely forest environmental in Westphalian (Late Carboniferous).flora from Isfahan and Bakhtiari resembles Paleoecology and continental palaeoenvironmental that, will be studied in future.

چکیده:
رسوبات مورد مطالعه شامل تناوبی از آرژیلیت‌ و ماسه‌سنگ به ضخامت کلی 30 متر است. در رسوبات ماسه‌سنگی وسط مقطع مورد مطالعه فسیلهای گیاهی از خانواده Lycopods شامل لپیدودنرون و سیژیلاریا یافت شده است. زاهدی و رحمتی ایلخچی (1374) بخشی از این فسیلهای گیاهی را از پرمین زاگرس گزارش کرده‌اند. مری وایت (1990) پالئوبوتانیست استرالیایی معتقد است که Lycopods از دونین بالایی بر روی کره زمین ظاهر شده و تا اواخر پرمین بر روی زمین گسترش داشته‌اند. با در نظر گرفتن فیلوژنی ترسیم شده توسط وایت 1990(صفحه 65) لپیدودندرونهای کربونیفر تا پرمین در سطح تنه درخت آنها تزئینات متفاوتی با دونین داشته‌اند. از طرفی Stewart (1993) معتقد است که حضور سی‌ژیلاریا همراه لپیدودنرون‌ در کربونیفر بالایی (پسین) یا وستفالین بوده است. در نهایت در مقطع فعلی نگارنده چنین باور دارد که گیاهان کشف شده در سه اصفهان باید سنی معادل وستفالین (کربونیفر بالایی) را داشته باشند. تشابه بعضی از نمونه‌های سه اصفهان و نمونه‌های گزارش شده از سازند چالیشه (زاهدی و رحمتی ایلخچی، 1374) گویای این واقعیت است که شرایط قاره‌ای، لبه‌ای، باطلاقی و احیانا جنگلی در حوالی وستفالین (کربونیفر پسین)، پوشش گیاهی از اصفهان تا بختیاری وجود داشته است. بررسی جغرافیایی دیرینه و مطالعه اقلیمی آن زمان در آینده بررسی خواهد شد.

کلید واژه ها: اصفهان فسیلگیاهی سیژیلاریا پالئوبوتانی پرمین کربونیفر دونین فیلوژنی چینه شناسی و فسیل شناسی